Vancouver

Beste lezer,

Lokatie: Vancouver
Kilometer stand auto: 565.100

Onze Vakantie tijdens onze een en al grote vakantie zit er al weer bijna op. We zijn eind november na het werken eerst naar Banff gereden om hier een weekendje rond te kijken en om naar werk te zoeken. Vrijdag avond zijn we in een plaatselijke kroeg beland. Hier kwamen we een aangeschoten jonge dame tegen. We konden wel met haar mee naar huis rijden om daar nog wat te drinken. We werden verzekerd van een slaapplek en vervoer terug de volgende dag. We stapten in de disco bus die naar Calgary bleek te gaan. Dit is zo'n 1,5 uur rijden met de bus (inclusief pis pauze). We kwamen uit op Calgary University en werden een studentenflat binnen geloodst. Na een paar kamers bezocht te hebben en een aantal dranken geproefd te hebben zaten alle deuren voor ons op slot en konden we in de lounge gaan slapen op een bank. We hadden niet zo veel zin om bij madam het verwende nest aan te kloppen dus hebben we de Greyhound bus richting Banff genomen. Zaterdagavond zijn we op tijd gaan pitten om de volgende dag volop van de piste afdalingen te kunnen genieten. Het boarden op zondag was nog niet fantastisch. De helft van de liften was open en er lagen een beetje veel steentjes op de piste. Op maandag hebben we eens rond gekeken voor een baantje. We konden zo beginnen met sneeuw scheppen voor een bedrijf in Canmore. Op de berg werken dienden we online voor aan te melden. Alle klusjesmannen baantjes in Hotels waren niet voor tijdelijke mensen dus de keuze in de gewenste werkvelden was beperkt. We lieten het nog even rusten en zijn maandag avond vertrokken richting Vancouver.

Om in Vancouver te komen dient er dwars door de bergen gereden te worden. Het begon na een tijdje te sneeuwen wat er voor zorgde dat de ons tegemoet komende vrachtwagens, met zo'n 10 km per uur de berg op kropen. We besloten om iets over de helft in Kamloops een biertje te gaan drinken en in de auto te blijven slapen. Hier bleek niet veel te beleven op een doorsnee maandag avond waarna we maar door zijn gereden. Rond een uurtje of drie midden in de nacht had de trechter in de tank de meter tot een minimum doen dalen. Het leek ons tijd voor een tankstop in een dorpje dicht bij de snelweg. Er kwam niet zo veel brandstof uit het tankstation. We hebben zo'n halve liter kunnen tanken. Daarna nog een keer geprobeerd aan de andere kant maar hier kwam niks uit. We reden net weer verder op zoek naar een volgend tankstation toen ons twee politie auto's met ingeschakelde zwaailampen tegemoet kwamen. Deze keerden om bij het bewustte tankstation waarna ze achter ons aan kwamen en ons aanhielden. Oom agent kwam als in het programma cops naar ons toe gelopen. Een hand op zijn geweer en in de andere hand een zaklamp waarmee hij van een afstandje in onze auto scheen. Nadat hij onze gezichten door een inmiddels geopend raam aanschouwd had zat het natuurlijk wel goed. We werden er van beschuldigd de pomp gesloopt te hebben of tenminste een poging hiertoe gedaan te hebben om brandstof te stelen. Gelukkig hadden wij de bonnetjes nog en konden we bewijzen dat we gewoon probeerden te tanken. Het bleek later dat de pomp helemaal niet aan had horen te staan en alle verlichting en pomp schermen uit dienden te wezen. Na het bestuderen van onze paspoorten waren de agenten zeer behulpzaam en wezen ze ons een dichtbijzijnd tankstation waar we 140 liter later weer op pad gingen.

Rond een uurtje of 5 kwamen we in Vancouver aan en hebben we in de auto een tukkie gedaan. Ergens in de ochtend hebben we een hostel downtown opgezocht om een week te verblijven. Onze kamergenoot was Manuel de gitaarspelende Australier.Hij ging de volgende dag naar Whistler om eventueel te boarden en een festival te bezoeken. Er werd besloten om mee te gaan naa Yuk Yuk's comedy club met een groep van het hostel. Beiden hadden we nog nooit een stand up comedian night bezocht wat zeer goed is bevalllen. Later deze avond hebben we een bar bezocht met een liveband in downtown Vancouver. Na een uurtje of twaalf kwamen hier een hele rij rockers binnen die net het Metallica concert hadden bezocht waarvoor wij geen kaarten wisten te bemachtigen. Na dit uitje hebben we de volgende dag even lekker uitgeslapen en hebben we niet veel actiefs ondernomen. De woensdag avond hebben we ons aangesloten bij de kroegentocht langs een aantal leuke tentjes in Vancouver. Omdat de laatste kroeg niet veel aan was zijn we met een groot deel van de groep weer geeindigd in de bar van de avond er voor. In Vancouver stikt het ook van de daklozen. Elke minuut kom je er meerdere tegen die om kleingeld vragen. We zijn er niet zo happig op om al deze mensen van een zakcentje te voorzien, dus er moest wel wat tegenover staan. Er was een oudere bebaarde man die een leuk vingervlug truckje met een stuk elastiek kon uithalen. Het elastiek zat om twee vingers geknupt.Hij schudde z'n hand, blies er wat Hans Klok lucht door en nadat hij op zijn hand had geslagen zat het elastiekje om twee andere vingers. We hadden deze illusionist wel direct ontmaskerd maar voor de moeite heeft hij toch een paar dollar ontvangen. Toen we de andere daklozen vroegen om een eerst een truckje uit te voeren stonden ze ons een beetje verdwaald aan te staren.
Omdat we ook nog van plan waren een uitstapje te maken naar Vancouver Island, zijn we donderdags maar eens naar de Ferry gereden om een boekje met boottijden te halen. Daarna hebben we onze maaltijd genuttigd in het vissersplaatsje White rock. Manuel was woensdags vertrokken richting Whistler. Hier was niet zo veel te beleven dus had hij zich weer gemeld bij het hostel in Vancouver. Hij vroeg ons om mee te gaan naar een open mic night. Je kan hier gewoon met je instrument of cabaret teksten naar binnen stappen om op te gaan treden. We hadden nog nooit zo veel John Lennons bij elkaar gezien. Bijna elke bezoeker had tenminste 1 arm volledig aangekleed met tatoos, en de gezichten van de aanwezige dames hingen vol met ijzerwerk. Maar het was er gezellig en we hebben tijdens het nuttigen van een paar biertjes de artiesten in de dop aanschouwt. Omdat Manuel niet uitgeloot was om te mogen spelen zijn we een deurtje verder gegaan. Dit werd het Casino. Paul heeft heel verstandig niet gespeeld en na een half uur gingen we weer verder toen Manuel en Ian door hun gestelde limiet heen waren. Er werd besloten om naar het hostel te gaan en vroeg te gaan slapen, om er vrijdag een actieve dag van te kunnen maken. Dit is niet helemaal gelukt omdat we een paar biertjes uit de auto gevist hadden en Manuel een prive concert gaf in de lounge van het hostel. De volgende dag zijn we eens gaan kijken op het terrein van BC University om te horen wat er het komende weekend allemaal te beleven was. Voor alle studentes was dit niet zo veel. Iedereen zat midden in de tentamen periodes. Vervolgens zijn we bij een gitaarshop naar binnen gegaan (zie foto) omdat Manuel graag een aantal Sea Gull's wilde bekijken. Dit schijnen speciale Canadese gitaren te zijn. De vriendin van een van de verkopers bleek momenteel in Enschede te studeren en daarom stond er voor hem een retourtje NL op de planning in het volgende kalenderjaar. Wij hebben hem voorzien van de nodige tips.
Inmiddels begonnen onze magen wat te knorren. Aangezien we nog nooit sushi hadden gegeten, wilde Manuel ons dit wel laten ervaren. We vonden het heerlijk (NOT). Deze vrijdagavond zijn we met een groep van het hostel meegegaan op de club tour. Dit bleek een beetje tegen te vallen, dus zijn we met een aantal mensen een deurtje verder gaan kijken. The mediaroom werd ons aangeraden. Na 10 dollar entree betaald te hebben konden we een aantal grunt bands aanschouwen en een bargevecht waarbij een kerel een bierflesje op zijn kop mocht ontvangen. Kortom, het enige positieve waren de Grolsch beugels die we voor het eerst in Canada zagen. Na 1 beugel zijn we dan ook weer vertrokken richting een Irisch Pub waar we de rest van de avond gespendeerd hebben.
We hadden bedacht om zaterdags eens wat touristisch te gaan doen. Dit werd het bezichtigen van de Capilano suspension bridge. De entree bedroeg 30 dollar maar na een klein beetje navraag doen kwamen we er achter dat de toegang van 4 tot 5 vrij was toevallig op deze dag omdat de kerstverlichting werd ontstoken. We zijn dus maar om 4 uur terug gekomen om nog net de brug en de tree top adventure in het licht te kunnen bewandelen. Na het sjouwen door het bos stonden er gratis koekjes en kaneelthee met rum op ons te wachten. Nadat de kersvrouwen ons van lichtgevende armbanden hadden voorzien konden we weer veilig de weg oversteken naar de parkeerplaats. Deze avond zijn we maar in een tentje gaan eten waar ze iets met warm vlees serveerden. Vervolgens gingen we voor het stappen even een biertje doen in de Furniture Warehouse. Dit mexicaanse restaurant barretje was ons ook aangeraden. Het was inmiddels al 10.30 op zaterdag avond maar we mochten niet in het barretje blijven zonder eten te bestellen. We vonden het toch een beetje zonde om het goedkoopste te bestellen en het dan weg te gooien dus zijn we weer verder gegaan. Aangezien de Roxy al voor een paar avonden vol vertier had gezorgd, zijn we hier weer in de rij gaan staan om aan te zien hoe slijmende vrouwen direct voor de line up naar binnen konden lopen. In de rij kwamen we aan de praat met twee aziaten met een grote bek waarmee we uiteindelijk deze avond drinkend mee hebben doorgebracht.
Zondag konden we genieten van de kerstoptocht om maandag te vertrekken richting Vancouver Island.

Groeten Ian en Paul